جریان روشنفکری، در عرصه هنر یکی از جریاناتی بوده است که همواره از فرصت هم افزایی و کار جبهه‌ای به خوبی استفاده کرده است. این جریان که در همه عرصه‌های هنر فعالیت جدی‌ای را داشته است، توانسته در دوره‌های زمانی مختلف با استفاده از رسانه‌های فراوانش چهره‌هایی را در ذهن مخاطبانش برجسته نماید. چهره‌هایی که به طور تمام قد آینه تمام نمای اندیشه‌های روشنفکرانه در آن عرصه هنری باشند.
این جریان در چند سال گذشته با سرمایه‌گذاری بر چهره‌های جوان عرصه موسیقی و هنرهای تجسمی توانسته از کم کاری نیروهای جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در این حوزه‌ها نهایت استفاده را کند و طرفداران خود را به عنوان طیف قالب مخاطبان عرصه موسیقی و هنرهای تجسمی در کشور معرفی نماید.
نمایشگاه مشترک رضا یزدانی و بزرگمهر حسین‌پور یکی دیگر از همین برنامه‌ها در جهت ایجاد فعالیت‌های مشترک در میان هنرمندان این جریان است تا بتوانند با ایجاد هم افزایی در این عرصه بیشتر و راسخ قدم‌تر جولان دهند.
نمایشگاه مشترک رضا یزدانی خواننده راک و بزرگمهر حسین‌پور کارتونیست از جمله این برنامه‌هاست، که در ماه جاری برگزار شد و به بهانه انجام یک کار مشترک سورئال در مورد شهر تهران، توانست محفلی برای گعده‌های روشنفکرانه و ارائه نظرات شاذ این افراد در رابطه با اوضاع و احوال این روزهای تهران و خاطرات برباد رفته این گروه، از تهران قدیم باشد!
پرداختن به نوستالژی‌ها امری مشکل‌دار یا خارج از عرف نیست ولی ترانه سرودن و نقاشی کشیدن برای خیابان‌هایی مثل لاله‌زار قدیم، که روزی بزرگترین محله فساد در شهر تهران به شمار می‌آمده است و یا کشیدن طرح چهره افرادی همچون صادق هدایت، فروغ فرخزاد و احمد شاملو که از چهره‌های شناخته شده و مسئله دار بودند، نشان دهنده علاقه این افراد به حال و هوای لاله‌زار قدیم و چهره‌هایی همچون هدایت، فرخزاد و شاملو است.
جالب آن که حسین پور که مسئول این نمایشگاه بوده است در توجیه استفاده از چهره این شخصیت‌ها برای نمایش شهر تهران و خاطره‌های آن گفته است: «وقتی تمرکز را روی تهران گذاشتم به این فکر کردم که می‌توانم هر منطقه را با توجه به سابقه تاریخی و اتفاقی که در آنجا رخ داده به تصویر بکشم. مثلا کافه نادری که جامعه روشنفکری ما از رفت و آمد به به آن شکل گرفت میزبان صادق هدایت باشد، یا منیریه به خاطر تولد فروغ در آن منطقه انتخاب شد، فرهاد هم درباره کوچه پس کوچه‌های تهران ترانه‌های زیادی خوانده است. در هر منطقه دنبال شخصی می گشتم که رنگ و بویی از تهران داشته باشد.در واقع برای هر لوکیشن یک قهرمان پیدا کردم.»
حال باید از این افراد این سوال را پرسید که واقعا چه کسانی قهرمانان واقعی شهر تهران هستند؟ هزاران جوان تهرانی که در طول هشت سال دفاع مقدس در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حاضر شده‌اند و از ناموس و شرف و خاکشان دفاع کردند و یا احمد شاملو و فرهاد مهراد؟! باید عکس جوانان در عرصه نبرد را به تصویر کشید و یا مُلحدی همچون صادق هدایت در کافه نادری؟! شهدای مسجد زعیم محله‌ی منیریه اسطوره‌های واقعی مردم آن محل هستند و یا فروغ فرخزاد که هیچکس نمی‌داند روزی در این محل متولد شده است؟
منبع:حلقه وصل
